2018-11-17

Transformatie vrouw-man-energie

Vanuit mijn jeugd ben ik gewend aan vrouwen om mij heen
Natuurlijk waren er de vader en de broer
maar die bleven van een mysterieuze soort
met hun schaak en voetbal en huttenbouw.
Net als de jongens in de klas
die je konden treiteren totdat je het gevecht aanging en
dan werd jij zwaar afgestraft want meisjes vochten niet.
Een dag niet mee naar buiten was de sanctie en
erger kon bijna niet voor het natuurkind dat ik was.
 
Daarna kwamen meisjesscholen, vrouwenopleidingen
En vrouwenwerk in de ziekenzorg.
Ook al herkende ik me hierin ook niet allemaal,
want wat moest ik met make-up en mooie kleren?
Toch kon ik me aan een grote groep wel spiegelen.
Ik leerde mijn gevoel te uiten in eindeloze gesprekken
en om in de dancing mijn lichaam laten leiden door klanken.
Niet om de ander te behagen maar om
mijzelf tot in iedere vezel te voelen.
 
Er kwamen mannen in mijn leven en door oude ervaringen
had ik geleerd dat ik niet met ze mocht vechten,
dat mannen wisten wat goed voor me was.
Zo liet ik veel meer toe dan ik wilde
of dan goed voor mij was.
Het grote verdriet door het verschil tussen lust en liefde niet begrijpend
en de eenzaamheid die daardoor ontstond.
Het verzet tegen mijn lijf, mijn vrouwelijkheid, mijn creatiekracht.
 
Veel daarvan is geheeld door het samenzijn met jou,
de man met zoveel liefde en begrip voor mij
en voor de vrouwen om ons heen.
Toch ik heb nog steeds vrouwen nodig om te spiegelen,
om vastgeroeste belemmerende overtuigingen los te weken,
om de vrouw-in-mij in volheid te ervaren,
ondanks dat de fysieke vrouw niet meer compleet is,
mag de energetische vrouw opbloeien en Zijn.
 
In mijn opbloei neem ik ze mee die voormoeders
waarmee geen rekening werd gehouden en
voor wie hun vrouw-zijn belemmerend was in hun ontplooiing.
Ik ben het einde van een lijn, ik mag ze brengen tot heling.
Door vergeving van zichzelf en van de manlijke energie die ze klein hield.
Die manlijke energie die zoveel eeuwen de leiding heeft genomen
en de wereld niet op de mooiste manier tot ontwikkeling heeft gebracht.
 
In mijn opbloei neem ik ze mee mijn voorvaders
die niet anders wisten dan dat het goed was zoals zij handelden.
De spiegel voorgehouden door hun mannenbroeders,
gezamenlijk gevangen in de manlijke energie die overheerste.
Vergeving van zichzelf, bewust van de manlijke energie die ze leidde.
Niemands schuld, een ontwikkeling die de mensheid moest doormaken.
 
Nu is de tijd dat er evenwicht mag komen door eerst
de vrouwelijke energie voluit te laten stromen, waarbij
de manlijke energie niet wordt afgewezen maar meegenomen
naar andere manieren van leven, zonder verdeel en heers,
zonder macht en overwinning.
Niet meer vechtend maar uitdragend,
de gelijkwaardigheid in harmonie hersteld.

Nu nog niet wereldwijd maar steeds duidelijker voelbaar.
 
Laten we voor Liefde gaan en de wereld ermee overspoelen.